Πλέον είχε βραδιάσει στο Μάντσεστερ και οι μικρότεροι μαθητές μου, κουρασμένοι αλλά γεμάτοι ενέργεια κάθισαν στα θρανία τους. Τους είχα επιφυλάξει μία έκπληξη. Εκείνη η ημέρα θα ήταν αφιερωμένη σε παιχνίδια. Πρώτο παιχνίδι : Taboo. H μία ομάδα έπρεπε μέσα σε 1 λεπτό να περιγράψει μία λέξη στην άλλη ομάδα. Ομολογώ ότι με αυτές τις περιγραφές δε θα έβρισκα ούτε μία λέξη! Αλλά τα παιδιά έχουν άλλο κώδικα επικοινωνίας, τρόπο σκέψης και πολλη φαντασία!

Πρώτη περιγραφή : Είναι μεγαλύτερο από όλα τα σχολεία του κόσμου και μας κάνει παρέα όταν είμαστε λυπημένοι

Η άλλη ομάδα αμέσως αναφώνησε το φεγγάρι! Ε ναι αυτή ήταν η λέξη!

Επόμενη περιγραφή: Μας κρατά ζεστούς και χαρούμενους. Ο ήλιος!

Αν βλέπαμε με τα μάτια ενός παιδιού θα  στεκόμασταν ικανοί να δούμε το όμορφο μέσα σε όλη την ασχήμια του ενήλικου κόσμου, θα απορρίπταμε τις διαφορές και στα μάτια κάθε νέου ανθρώπου που παρουσιαζόταν μπροστά μας, θα βλέπαμε έναν καινούργιο υποψήφιο φίλο αντί για εχθρό. Ίσως και να γελούσαμε όπως ποτέ άλλοτε.

Θα βλέπαμε τις ατελείωτες δυνατότητες διασκέδασης και θα σταματούσαμε να δείχνουμε τόσο ανιαροί.Θα κάναμε σχέδια μόνο για να τα αναβάλλουμε την αμέσως επόμενη στιγμή και θα γνωρίζαμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας και τη ζωή των ανθρώπων γύρω μας προσθέτοντας στη συνταγή περισσότερη ευτυχία, μία ευχάριστη χειρονομία, έναν ενθουσιασμό για κάτι μικρό και μια ανοιχτή αγκαλιά.

Αν, έστω για λίγο, βλέπαμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού, θα ξεκινούσαμε να ζούμε ξανά από την αρχή, πιο ουσιαστικά από ποτέ, συντροφιά με μία μαγεία που αγγίζει τα όρια της πραγματικότητας.

You can also read:

 Greek for beginners Aπό πού είσαι